H γέννηση της "γαλλικής σχολής"

Ανέκαθεν οι Γάλλοι έδιναν τεράστια σημασία στην αισθητική των παιχνιδιών τους. Από τα γενοφάσκια των video games, βρίσκονται μία δεκαετία μπροστά στον τομέα των γραφικών. Το ίδιο και στη... σεξουαλική απελευθέρωση.

Macadam Bumper: Από τα πιο επιτυχημένα φλιπεράκια των 80s, κυρίως λόγω του ενσωματωμένου editor, αλλά και της καμπυλωδέστατης πρωταγωνίστριας (εδώ μία "πειραγμένη" και πιο αποκαλυπτική έκδοση)

Σχεδόν με ό,τι καταπιάνονται οι Γάλλοι διακρίνονται πρώτα από όλα για την αισθητική τους και πολύ αργότερα για την πρακτικότητα και την ποιότητά τους. Ακόμη και στα παιχνίδια, τα γραφικά της "γαλλικής σχολής" θεωρούνται αναμφίβολα από τα κορυφαία, όπως επίσης και τα περιβόητα bugs τους, αν και αυτό είναι ένα θέμα που αφορά άλλα blogs.

Forteresse: Σκηνή bonus μετά το τέλος του παιχνιδιού.

Λιγότερο πουριτανοί οι Ευρωπαίοι και από αυτούς οι πιο "προχωρημένοι" Γάλλοι, ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του '80 δε φοβήθηκαν να εκθέσουν το γυναικείο κορμί στα maistream παιχνίδια τους. Πρώτη και καλύτερη η Ere Informatique (Macadam Bumper, Captain Blood, Purple Saturn Day), αλλά και η Loriciel (Mata Hari, Forteresse) χρησιμοποίησαν περισσότερο τον αισθησιασμό παρά το γυμνό, για να φέρουν πελατεία. Στις περισσότερες περιπτώσεις τα κατάφεραν...

Mata Hari: Η διάσημη κατάσκοπος μπλέκει με ρομπότ(!) και φρουρούς σε ένα δύσκολο platform. Η Μάτα τα πετάει όλα (τρόπος του λέγειν) στην τελευταία σκηνή (αριστερά και κέντρο από Atari ST, δεξί screenshot από Amstrad CPC)

Captain Blood: Μοναδικό και υπέροχο, εκνευριστικό και αργό. Το Captain Blood, παιχνίδι-σταθμός των 80s, χρησιμοποιούσε ένα πρωτότυπο κώδικα επικοινωνίας με όλα τα πλάσματα του Γαλαξία. Η γυμνή Torka, τρόπαιο του τέλους του παιχνιδιού στο διαστημόπλοιό σας (αριστερά-δεξιά: Atari ST, κέντρο: Amstrad CPC)

Teenage Queen: Αναμφίβολα το κορυφαίο σε "χειροποίητα" γραφικά strip poker των '80s και ίσως το πιο αισθησιακό ακόμη και ως σήμερα. Βέβαια οι Γάλλοι δεν απέφυγαν τις υπερβολές, αφού στο τελευταίο φύλλο, η πρωταγωνίστρια ξεφορτώνεται έως και την... πέτσα της, για να αποδειχτεί ότι είναι στην πραγματικότητα ένα ρομπότ (αριστερά: Amstrad CPC, κέντρο: PC-VGA, δεξιά: Amiga)